Ռուսերենի տնային առաջադրանք

Я, ты, он, она!
Вместе - целая страна,
Вместе - дружная семья!
В слове "мы" - сто тысяч "я",
Большеглазых, озорных,
Чёрных, рыжих и льняных,
Грустных и весёлых -
В городах и сёлах!

ПОСТУПОК ДРУГА

Однажды к учителю пришёл человек, который был расстроен тем, что его друг начал его избегать. Он спросил:

– Учитель, мой друг меня избегает, я думаю, что ему наскучило моё общество. Как мне поступить?

– А ты считаешь себя до сих пор его другом? – спросил учитель.

– Конечно, – ответил мужчина.

– Тогда подойти к нему и спроси прямо о причине его поведения, – посоветовал мудрец, – и если увидишь в его словах или глазах, что ты действительно ему наскучил, то лучшее, что ты можешь сделать как друг – освободить его от необходимости избегать тебя, – уйти первым и не искать с ним встреч.

– А если он захочет вернуться, что лучшее, как друг, смогу я сделать?

– Не держать обиды, – сказал учитель.

Մի անգամ մի մարդ, որը շատ հուզված էր այն բանից, որ իր ընկերը սկսել էր խուսափել իրենից, եկավ իր ուսուցչի մոտ: և նա հարցրեց.

-Ուսուցիչ, իմ ընկերը պուսափում է ինձանից, ես մտածում եմ, որ իրեն ձանձրացրել է իմ հասարակությունը: Ինչպես ես վարվեմ?

Իսկ դու կարծում ես, որ դո դեռ իրեն ընկերն ես?- հարցրեց ուսուցիչը:

-Իհարկե,-պատասխանեց մարդը:

-Այդ դեպքում մոտեցիր նրան ևուղղակիօրեն  հարցրու իր պահվցքի պասճառի մասին,- խորհուրդ տվեց իմաստունը,- և եթե տեսնես նրա բառերի կամ աչքերի մեջ, որ դու իրոք նրան ձանջրացրել ես, այն լավագույն բանը ,որ կարող ես անել որպես  ընկեր` ազատել նրան անրաժեշտությունից խուսափել քեզնից . հեռանալ առաջինը և չփնտրել նրա հետ հանդիպումներ;

-Իսկ եթե նա ուզենա վերադառնալ, այն լավագույնը,  որպես ընկեր, ինչ կարող եմ ես անել/

- Մի պահիր վիրաորանքը,-ասաց ուսուցիչը:

ПЕСОК И КАМЕНЬ

В какой-то момент друзья поспорили, и один из них дал пощёчину другому.

Последний, чувствуя боль, но ничего не говоря, написал на песке: «Сегодня мой самый лучший друг дал мне пощёчину».

Они продолжали идти, и нашли оазис, в котором они решили искупаться. Тот, который получил пощёчину, едва не утонул, но его друг спас его. Когда он пришел в себя, он написал на камне: «Сегодня мой самый лучший друг спас мне жизнь».

Тот, который дал ему пощёчину, а потом спас жизнь, спросил eго:

– Когда я тебя обидел, ты написал на песке, а теперь ты пишешь на камне. Почему?

Друг ответил:

– Когда кто-либо нас обижает, мы должны написать это на песке, чтобы ветры могли это стереть. Но когда кто-либо делает что-либо хорошее, мы должны выгравировать это на камне, чтобы никакой ветер не смог стереть это.

Научись писать обиды на песке и гравировать радости на камне.

НАСТОЯЩИЙ ДРУГ

Высунув голову из гнезда, орлёнок увидел множество птиц, летающих внизу среди скал.

– Мама, что это за птицы? – спросил он.

– Наши друзья, – ответила орлица сыну. – Орёл живёт в одиночестве – такова его доля. Но и он порою нуждается в окружении. Иначе какой же он царь птиц? Все, кого ты видишь внизу, – наши верные друзья.

Удовлетворённый маминым разъяснением орлёнок продолжал с интересом наблюдать за полётом птиц, считая их отныне своими верными друзьями. Вдруг он закричал:

– Ай-ай, они украли у нас еду!

– Успокойся, сынок! Они ничего у нас не украли. Я сама их угостила. Запомни раз и навсегда, что я тебе сейчас скажу! Как бы орёл ни был голоден, он непременно должен поделиться частью своей добычи с птицами, живущими по соседству. На такой высоте они не в силах найти себе пропитание, и им следует помогать.

Всяк, кто желает иметь верных друзей, должен быть добрым и терпимым, проявляя внимание к чужим нуждам. Почёт и уважение добываются не силой, а великодушием и готовностью поделиться с нуждающимся последним куском.

Леонардо да Винчи

Դուրս հանելով գլուխը բնից, արծվի ձագը տեսավ բազմաթիվ թռչուններ, որոնք թռչում էին ժայռերի մեջ:

-Մայրիկ, սա ինչ թռչուններ են,- հարցրեց նա:

-Մեր ընկերները,- պատասխանեց մայր արծիվը որդուն:- Արծիվը ապրում է միայնակ` այդպիսին է նրա ճակատագիը: Բայց երբեմն  նա ել է շրջապատի կարիք զգում:

Հակառակ դեպքում, ինչպես կարող է լինելթռչունների թագավորը : Այն բոլոր մարդիկ, որոնց դու տեսնում ես ներքևում , մեր հավատարիմ ընկերներն են:

Գոհ մնալով մայրիկի բացատրությունից,  արծվի ձագ  հետաքրքրությամբ շարունակում էր հետևել թռչունների թռիչքին,համարելով այսուհետև նրանց հավատարիմ ընկերներներ: . Հանկարծ նա բղավեց.

- Վայ-վայ-, նրանք գողացել են մեր սնունդ .

- Հանգստացիր, որդիս: Նրանք ոչինչ չեն գողացել  մեզանից: Ես ինքս եմ նրանց հյուրասիրել: Հիշիր ընդմիշտ այն ամենն, ինչ ես քեվ հիմա կասեմ: եւ բոլորի համար, ինչ ես ասել: Որքան ել ցանկացած արծիվ քաղցած լինի, նա պետք է պարտադիր կիսի իր որսի մի մասը իր թռչունների հետ, որոնք ապրում են հարևանությամբ: Այս բարձրության վրա , նրանք չեն կարող գտնել իրենց սեփական սնունդը, եւ նրանց պետք է օգնել:

Ամեն ոք, ով ցանկանում է ունենալ իրական ընկերներ , պետք է լինի բարի ու հանդուրժող, ցուցաբերելով ուշադրություն  ուրիշների կարիքների համար: Պատվին  ու հարգանքը ձեռք են բերվում ոչ թե ուշով, այլ  մեծահոգությամբ ու պատրաստակամությամբ կիսել վերջին կտորը կարիքավորների հետ: