վախենալու և միևնույն ժամանակ ծիծաղելի պատմություն իմ մանկությունից

Պատմում են, որ երբ ես եղել եմ 10-15 օրեկան նորածին շատ անհանգիստ ու լացկան եմ եղել: Գիշերվա ուշ ժամին ինձ տանջող փորացավը մեղմելու համար ծնողներս որոշում են ինձ դնել տաք ջրով լի դույլի մեջ, որ հանգստանամ: Դույլը լցնում են տաք ջրով, հայրս բռնում է թևատակերիցս, ու մինչև պարանոցս մտցնում ջրի մեջ: Ու մինչ մայրս ինձ համար շորեր է պատրաստում, հորս քունը տանում է, նրա ձեռքերը թուլանում են, ու ես սուզվում եմ ջրի տակ: Մայրս որ մինչ այդ մեզ մեջքով է կանգնած լինում, շրջվում է, ու ինչ տեսնում: Հայրս աթոռին նստած քնած է, ես նրա ձեռքերի մեջ ջրի տակ: Մայրս ձայն է տալիս ու նոր հայրիկս վեր է թռնում քնից, ինձ դուրս քաշում ջրից, ու ես հազիվ շունչ քաշելով փրկվում եմ խեղդվելուց...